Πολύς κόσμος έχει την ψευδαίσθηση ότι ένα εικονικός γάμος με αμερικανό πολίτη αποτελεί έναν εύκολο και γρήγορο τρόπο για μετανάστευση στις ΗΠΑ. Στην πραγματικότητα, οι κίνδυνοι από έναν τέτοιο γάμο που δεν γίνεται με καλή πίστη είναι μεγάλοι και σημαντικοί.

Συγκεκριμένα:

• Όταν κάποιος διεκδικεί πράσινη κάρτα μετά από πρόσφατο γάμο με πολίτη ΗΠΑ (δηλαδή γάμου που τελέστηκε τα τελευταία δυο χρόνια), τότε η πράσινη κάρτα που δικαιούται ο αλλοδαπός είναι προσωρινή, “υπό όρους”, και λήγει αυτόματα μετά από δυο χρόνια από την ημερομηνία έκδοσής της. Εφόσον ο γάμος εξακολουθεί να υφίσταται, ο αλλοδαπός μπορεί να κάνει αίτηση για μόνιμη πράσινη κάρτα 90 ημέρες πριν τη λήξη της προσωρινής κάρτας. Μαζί με την αίτηση θα πρέπει να επισυνάψει και στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι υφίσταται γνήσια σχέση γάμου μεταξύ των συζύγων, και οι μεταναστευτικές υπηρεσίες μπορεί να καλέσουν τους συζύγους για συνέντευξη ή να κάνουν περαιτέρω έρευνες, όπως για παράδειγμα να ρωτήσουν τους γείτονες αν το ζευγάρι μένει μαζί κ.λ.π.
• Αμερικανοί που είναι διατεθειμένοι να παντρευτούν για λεφτά είναι κατά κανόνα άτομα αναξιόπιστα για να εμπιστευτεί κανείς με κάτι τόσο ριψοκίνδυνο. Δηλαδή, ο αμερικανός πολίτης μπορεί να θέλει να χωρίσει στο μέλλον για να μπορέσει να ξαναπαντρευτεί, μπορεί να εκβιάζει τον αλλοδαπό για περισσότερα λεφτά ή μπορεί αν στριμωχτεί να ομολογήσει το όλο εγχείρημα στις αμερικανικές αρχές.
• Η αμερικανική νομοθεσία προβλέπει ποινή φυλάκισης έως πέντε χρόνια και πρόστιμο έως 250,000 δολάρια για όποιον εν γνώση του παντρεύεται με πρόθεση να αποσπάσει μεταναστευτικά ευεργετήματα στις ΗΠΑ εξαπατώντας τις αμερικανικές αρχές. Κάθε χρόνο, πάνω από 100 τέτοιες περιπτώσεις στέλνονται στον εισαγγελέα – συνήθως δε, ο αμερικανός πολίτης κάνει μια συμφωνία με τις αρχές να καταστεί μάρτυρας στη δίκη του αλλοδαπού σε αντάλαγμα με την δική του ασυλία από τυχόν ποινικές διώξεις.
• Ακόμα και αν δεν διωχθεί ποινικά ο αλλοδαπός που έλαβε μέρος σε λευκό γάμο,   η αμερικανική μεταναστευτική νομοθεσία προβλέπει την εφόρου βίου απαγόρευση εισόδου σε άτομα που συμμετείχαν σε εικονικούς γάμους με πρόθεση να εξαπατήσουν την αμερικανική κυβέρνηση.

Συμπέρασμα – αν θέλετε να μετανάστευσετε στις ΗΠΑ μέσω γάμου, κάντε το με το σωστό τρόπο!

Ένας από τους πιο συνηθισμένους τρόπους μετανάστευσης στις ΗΠΑ είναι μέσω αμερικανού συγγενή. Υπάρχουν δυο τύποι συγγενών – οι λεγόμενοι immediate relatives και οι λεγόμενοι preference category relatives.

Immediate relatives είναι ο σύζυγος αμερικανού πολίτη, ο γονέας αμερικανού πολίτη στην περίπτωση που ο αμερικανός έχει ήδη κλείσει τα 21, και το άγαμο τέκνο αμερικανού πολίτη που είναι κάτω των 21. Σαν τέκνο σε ορισμένες περιπτώσεις λογίζεται και το παιδί του συζύγου αμερικανού πολίτη, όταν ο γάμος που δημιουργεί τη συγγένεια έλαβε χώρα πριν το παιδί κλείσει τα 18. Ομοίως, σαν γονέας λογίζεται και ο πατριός ή η μητριά, όταν ο γάμος που δημιουργεί τη συγγένεια έλαβε χώρα πριν το παιδί κλείσει τα 18. Σε γενικές γραμμές η μετανάστευση μέσω immediate relative είναι ο ταχύτερος τρόπος μετανάστευσης στις ΗΠΑ, αφού δεν υπάρχει αριθμητικός περιορισμός στον αριθμό των μεταναστών. Στην πράξη, πάντως, η αμερικανική γραφειοκρατία είναι αργή και έτσι θα χρειαστούν περίπου 9-15 μήνες για ολοκληρωθεί η διαδικασία της μετανάστευσης μέσω immediate relative.

Preference category relative είναι τα άγαμα τέκνα αμερικανών πολιτών που έχουν κλείσει τα 21, τα έγγαμα τέκνα αμερικανών πολιτών, τα αδέρφια αμερικανών πολιτών όταν ο αμερικανός πολίτης έχει κλείσει τα 21, ο/η σύζυγος ατόμου που έχει πράσινη κάρτα, το άγαμο τέκνο κάτω των 21 ατόμου με πράσινη κάρτα και το άγαμο τέκνο ατόμου με πράσινη κάρτα άνω των 21. Το μεγαλύτερο μειονέκτημα των preference category relative σε σχέση με τους immediate relative είναι ότι υπάρχει αριθμητικός περιορισμός στον αριθμό των μεταναστών ανά έτος. Έτσι, ανάλογα με την κατηγορία συγγένειας, ο χρόνος αναμονής μπορεί να κυμαίνεται από επτά μέχρι και πάνω από είκοσι χρόνια σε ορισμένες περιπτώσεις. Όταν γίνει η αρχική πρόσκληση από τον αμερικανό συγγενή, ο υποψήφιος μετανάστης αποκτά μια ημερομηνία προτεραιότητας – την ημερομηνία που έγινε η πρόσκληση. Κάθε μήνα, το state department εκδίδει το λεγόμενο visa bulletin που αναφέρει ποιες ημερομηνίες προτεραιότητας μπορούν να αρχίσουν τη διαδικασία της μετανάστευσης εκείνο το μήνα. Για περισσότερες λεπτομέρειες, μπορείτε να δείτε το visa bulletin στο http://travel.state.gov/content/visas/english/law-and-policy/bulletin.html. Το πλεονέκτημα των preference category relatives σε σχέση με τους immediate relatives είναι ότι μπορεί ολόκληρη η οικογένεια του αλλοδαπού να μεταναστεύσει – δηλαδή ο/η σύζυγος και τα άγαμα τέκνα κάτω των 21. Για παράδειγμα, ο Δημήτρης έχει έναν αδερφό αμερικανό πολίτη που τον προσκαλεί για μετανάστευση το 2001. Το 2012 έρχεται η σειρά του Δημήτρη να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ. Ο Δημήτρης μπορεί να μεταναστεύσει μαζί με τη σύζυγο του και μαζί με όσα παιδιά του είναι σήμερα κάτω των 21 και άγαμα. Έτσι δηλαδή μπορεί να μεταναστεύσει κάποιος με βάση έναν αμερικανό θείο – αρκεί η πρόσκληση να γίνει εγκαίρως, πολλά χρόνια πριν ο ανιψιός κλείσει τα 21 ή παντρευτεί.

Ένα από τα ζητήματα που συχνά τίθεται σε συζήτηση είναι το για πόσο διάστημα μπορεί κάποιος που έχει πράσινη κάρτα ΗΠΑ να μείνει εκτός ΗΠΑ χωρίς να απολέσει την ιδιότητα του μονίμου κατοίκου ΗΠΑ. Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα γενικά εξαρτάται από τις συγκεκριμένες περιστάσεις και το λόγο για τον οποίο ο μόνιμος κάτοικος ΗΠΑ μένει για μεγάλο διάστημα εκτός ΗΠΑ. Έτσι, μια συζήτηση με ένα μεταναστευτικό δικηγόρο είναι συχνά αναγκαία σε περιπτώσεις ατόμων με πράσινη κάρτα που έχουν μείνει εκτός ΗΠΑ για μεγάλα διαστήματα. Σε γενικές γραμμές ισχύουν τα εξής:
Ένας μόνιμος κάτοικος ΗΠΑ (αλλοδαπός με πράσινη κάρτα ΗΠΑ) οφείλει να διαμένει μόνιμα στις ΗΠΑ για να μην απολέσει την ιδιότητα του (πράσινη κάρτα). Ταξίδια προσωρινού χαρακτήρα εκτός ΗΠΑ επιτρέπονται, αλλά αυτά τα ταξίδια θα πρέπει να έχουν ένα συγκεκριμένο σκοπό με συγκεκριμένη και περιορισμένη χρονική διάρκεια. Καλό είναι σε κάθε περίπτωση όποιος έχει πράσινη κάρτα να μην μένει εκτός ΗΠΑ για διαστήματα μεγαλύτερα των έξι μηνών.
Υπάρχει μια διαδεδομένη αντίληψη ότι αρκεί ένα σύντομο ταξίδι στις ΗΠΑ κάθε χρόνο ή κάθε έξι μήνες για να διατηρήσει κάποιος την πράσινη κάρτα. Αυτή η αντίληψη είναι τελείως εσφαλμένη και επικίνδυνη – η πράσινη κάρτα δεν είναι τουριστική βίζα.
Ταξίδια εκτός ΗΠΑ με μεγάλη διάρκεια δεν οδηγούν σε απώλεια της ιδιότητας του μονίμου κατοίκου ΗΠΑ (πράσινη κάρτα), όταν η επιστροφή στις ΗΠΑ είναι δύσκολη ή αδύνατη για λόγους ανωτέρας βίας.
Απουσία από τις ΗΠΑ για διάστημα ετών γενικά συνεπάγεται απώλεια της ιδιότητας του μονίμου κατοίκου ΗΠΑ, εφόσον δεν υπάρχει επαρκής δικαιολογία για την απουσία.
Διάφοροι παράγοντες όπως το αν ο κάτοχος της πράσινης κάρτας κάνει κάθε χρόνο φορολογική δήλωση στις ΗΠΑ, αν διατηρεί σπίτι ή συγγενείς πρώτου βαθμού στις ΗΠΑ, αν διατηρεί δίπλωμα οδήγησης στις ΗΠΑ κ.α. συνεκτιμούνται για να εξακριβωθεί αν ο κάτοχος της πράσινης κάρτας διατηρεί την ιδιότητα του μονίμου κατοίκου ΗΠΑ ή όχι.
Για περισσότερες λεπτομέρειες, μπορείτε να διαβάσετε τις αποφάσεις του Board of Immigration Appeals σχετικά με αυτό το θέμα, συγκεκριμένα το Matter of Kane 15 I&N Dec 258 (1975) και Matter of Huang, 19 I&N Dec. 750 (BIA 1988).