Η βίζα τύπου EB-5 επιτρέπει την μετανάστευση στις ΗΠΑ και απόκτηση πράσινης κάρτας μέσω επένδυσης τουλάχιστον ενός εκατομμυρίου δολαρίων στις ΗΠΑ. Αν η επένδυση είναι δε σε περιοχή με υψηλή ανεργία ή σε αγροτική περιοχή, αρκεί μια επένδυση μόλις $500,000 δολαρίων.

Για να μεταναστεύσει κανείς με αυτόν τον τρόπο, η επένδυση θα πρέπει να δημιουργεί τουλάχιστον δέκα νέες θέσεις εργασίας. Δεν αρκεί δηλαδή η αγορά ενός σπιτιού ή η αγορά μιας ήδη υφιστάμενης επιχείρησης. Οι δέκα νέες θέσεις εργασίας θα πρέπει να δημιουργούνται είτε άμεσα (δηλαδή με απευθείας πρόσληψη από τον επενδυτή) είτε έμμεσα. Επίσης ο επενδυτής θα πρέπει να αποδείξει την νόμιμη προέλευση των χρημάτων που χρησιμοποιήθηκαν για την επένδυση. Η διαδικασία μετανάστευσης μέσω επένδυσης είναι εξαιρετικά περίπλοκη και ένας μεταναστευτικός δικηγόρος χρεώνει συχνά δεκάδες χιλιάδες δολάρια για την ολοκλήρωση της διαδικασίας.

Για όσους δεν έχουν μια συγκεκριμένη επιχειρηματική ιδέα για επένδυση στις ΗΠΑ, υπάρχουν και τα λεγόμενα Regional Centers – που είναι κάποια πακέτα επενδύσεων που έχουν ετοιμαστεί από ιδιωτικές εταιρίες με σκοπό να προσελκύσουν επενδυτές που θέλουν να μεταναστεύσουν στις ΗΠΑ. Υπάρχουν πάνω από 200 εγκεκριμένα Regional Centers και η αξιοπιστία τους ποικιλει. Σε κάθε περίπτωση, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι θα πάρει κανείς πίσω τα χρήματα της επένδυσης του – υπάρχουν δε και περιπτώσεις ατόμων που κάνουν χρήση Regional Center, αλλά για διάφορους λόγους η διαδικασία της μετανάστευσης δεν έχει θετική κατάληξη.

Εκτός της μεταναστευτικής βίζας EB-5, έλληνες με επιχειρηματική δραστηριότητα μπορούν να κάνουν χρήση της μη-μεταναστευτικής βίζας E-1 που απευθύνεται σε όσους δραστηριοποιούνται στο εμπόριο μεταξύ Ελλάδας-ΗΠΑ. Περισσότερα για την Ε-1 βίζα θα βρείτε εδώ.

Ένας από τους πιο συνηθισμένους τρόπους μετανάστευσης στις ΗΠΑ είναι μέσω γάμου με πολίτη ΗΠΑ. Η μετανάστευση με γάμο είναι πολύ πιο απλή υπόθεση σε σχέση με τη μετανάστευση μέσω εργασίας, αλλά δεν παύει να είναι σχετικά περίπλοκη, αφού η διαδικασία της μετανάστευσης μπορεί να διαρκέσει πολλούς μήνες.

Υπάρχουν βασικά τρεις τρόποι για να μπορέσει κάποιος να μεταναστεύσει νόμιμα στις ΗΠΑ μέσω γάμου και να αποκτήσει την ιδιότητα του μονίμου κατοίκου ΗΠΑ (πράσινη κάρτα). Οι τρόποι σε γενικές γραμμές έχουν ως εξής:

• 1ος τρόπος: Ο αμερικανός παντρεύεται με τον αλλοδαπό πολίτη στην ελλάδα (ή σε οποιαδήποτε άλλη χώρα). Στη συνέχεια, ο αμερικανός πολίτης συμπληρώνει μια πρόσκληση (immigrant petition) με το γραφείο του USCIS για να προσκαλέσει τον αλλοδαπό σύζυγο του/της στις ΗΠΑ. Σε περίπου 3-5 μήνες η πρόσκληση εγκρίνεται, και λίγο καιρό αργότερα προωθείται στο National Visa Center στο New Hampshire, γνωστό και ως NVC. Το NVC επεξεργάζεται τα στοιχεία και μερικούς μήνες αργότερα τα προωθεί στην αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα, όπου καθορίζεται ραντεβού με τον μη-αμερικανό σύζυγο για συνέντευξη. Εφόσον η συνέντευξη είναι επιτυχής, ο αλλοδαπός σύζυγος θα έχει σφραγισμένη στο διαβατήριο του την μεταναστευτική βίζα που του επιτρέπει να ταξιδέψει στις ΗΠΑ και να μείνει εκεί μόνιμα, με δικαίωμα εργασίας από την πρώτη μέρα άφιξης.
• 2ος τρόπος: Ο μη-αμερικανός ταξιδεύει στις ΗΠΑ με το visa waiver ή με τουριστική βίζα με σκοπό να παντρευτεί εκεί με τον αμερικανό σύντροφό του. Ο γάμος γίνεται, και ο αμερικανός πολίτης συμπληρώνει μια πρόσκληση με το γραφείο του USCIS, ακριβώς όπως και στο πρώτο βήμα. Ο μη-αμερικανός πολίτης φεύγει από τις ΗΠΑ πριν ξεπεράσει το επιτρεπόμενο όριο παραμονής με το visa-waiver ή την τουριστική βίζα και περιμένει μερικούς μήνες μέχρι να έρθει η ώρα για το ραντεβού με την αμερικανική πρεσβεία, ακριβώς όπως και με τον πρώτο τρόπο. Ο δεύτερος τρόπος δηλαδή είναι ουσιαστικά ταυτόσημος με τον πρώτο, με μόνη διαφορά ότι ο γάμος λαμβάνει χώρα στις ΗΠΑ.
• 3ος τρόπος: Ο τρίτος τρόπος είναι με χρήση της βίζας αρραβωνιαστικού (γνωστή ως K-1). Ο αμερικανός πολίτης συμπληρώνει μια πρόσκληση για βίζα αρραβωνιαστικού πριν παντρευτεί με τον αλλοδαπό σύντροφο του. Η πρόσκληση αυτή προωθείται στην αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα 4-8 μήνες αργότερα, και ο μη-αμερικανός αρραβωνιαστικός εφοδιάσμένος με την βίζα αρραβωνιαστικού ταξιδεύει στις ΗΠΑ. Αφού φτάσει στις ΗΠΑ, ο μη-αμερικανός αρραβωνιαστικός οφείλει να παντρευτεί με τον αμερικανό πολίτη που τον προσκάλεσε εντός 90 ημερών. Σε αντίθεση με τον 2ο τρόπο όμως, μετά το γάμο, ο μη-αμερικανός σύζυγος μπορεί να κάνει αίτηση για αλλαγή status σε μόνιμο κάτοικο ΗΠΑ (πράσινη κάρτα), μια διαδικασία που διαρκεί περίπου 4-8 μήνες, χωρίς να χρειαστεί να φύγει από τις ΗΠΑ. Δηλαδή, με την βίζα αρραβωνιαστικού υπάρχει το πλεονέκτημα ότι το ζευγάρι μπορεί να ζήσει μαζί αμέσως μετά το γάμο. Τα μειονεκτήματα της βίζας αρραβωνιαστικού όμως είναι το αυξημένο κόστος (αφού υπάρχει γραφειοκρατία και πριν και μετά το γάμο) και η μεγάλη αναμονή αρκετών μηνών προκειμένου να εφοδιαστεί ο μη-αμερικανός με την βίζα αρραβωνιαστικού.

Από τα παραπάνω, είναι εμφανές ότι η διαδικασία μετανάστευσης με σύζυγο πολίτη ΗΠΑ κάθε άλλο παρά σύντομη είναι, και σε πολλές περιπτώσεις το παντρεμένο ζευγάρι πρέπει να μείνει για μεγάλο διάστημα χωριστά. Επίσης, υπάρχουν αρκετά ακόμα πιθανά εμπόδια που θα πρέπει να ξεπεραστούν προκειμένου ο μη-αμερικανός σύζυγος να μεταναστεύσει επιτυχώς, όπως τυχόν ποινικό μητρώο, τυχόν αδυναμία του αμερικανού συζύγου να αποδείξει επαρκή εισοδήματα για να προσκαλέσει τον αλλοδαπό σύζυγο, έλλειψη στοιχείων που να αποδεικνύουν ότι ο γάμος έγινε με καλή πίστη κ.α.

Τέλος, ο περισσότερος κόσμος, αφού ακούσει τους τρεις τρόπους μετανάστευσης που αναφέρθηκαν παραπάνω, ρωτάει το εύλογο ερώτημα – δεν μπορώ να έρθω στην αμερική σαν τουρίστας/τουρίστρια, να παντρευτώ και μετά να μείνω, χωρίς να χρειαστεί να φύγω και χωρίς να χρειαστεί να γυρίσω στην αμερικανική πρεσβεία στην ελλάδα? Η απάντηση σε αυτό το φαινομενικά απλό ερώτημα, δίνεται στο επόμενο άρθρο εδώ.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, μαζί με τον Καναδά, είναι σήμερα οι μόνες χώρες του ανεπτυγμένου κόσμου που παρέχουν υπηκοότητα σε όλους όσους γεννιούνται στο έδαφος τους. Έτσι, όλοι όσοι γεννιούνται ή γεννήθηκαν στις ΗΠΑ (με μόνη εξαίρεση τα παιδιά που γεννιούνται από γονείς-διπλωμάτες τρίτων χωρών) είναι αμερικανοί πολίτες.

Συνεπώς αν μια ελληνίδα ταξιδέψει στις ΗΠΑ με τουριστική βίζα ή με το πρόγραμμα visa-waiver ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο και γεννήσει κατά τη διάρκεια της επίσκεψης της, το παιδί που θα γεννηθεί θα είναι αυτόματα αμερικανός πολίτης. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι οι γονείς του παιδιού θα αποκτήσουν κάποιο δικαίωμα παραμονής στις ΗΠΑ – οι γονείς ενός αμερικανού πολίτη αποκτούν δικαιώματα μετανάστευσης στις ΗΠΑ μόνο όταν το παιδί κλείσει τα 21 του χρόνια, και αυτό υπό προυποθέσεις.

Επίσης υπάρχουν αρκετά πρακτικά προβλήματα όταν μια αλλοδαπή γυναίκα έρχεται στις ΗΠΑ με πρόθεση να γεννήσει. Οι συνοριοφύλακες γενικά δεν αντιμετωπίζουν θετικά αλλοδαπούς που έρχονται στις ΗΠΑ με σκοπό να γεννήσουν και είναι πιθανό να αρνηθούν την είσοδο στη χώρα σε όποιον έρχεται με τέτοιες προθέσεις. Τέλος, μια γέννα στις ΗΠΑ έχει μεγάλο και σημαντικό κόστος – στην περίπτωση δε που χρειαστεί καισαρική τομή, το κόστος μπορεί να είναι μεγαλύτερο από 20,000 δολάρια.