Το πρώτο και αναγκαίο βήμα για να εργαστεί κάποιος στις ΗΠΑ, είναι να έχει προσφορά εργασίας από αμερικανό εργοδότη σε κλάδο που απαιτεί πανεπιστημιακές σπουδές – όχι δηλαδή το εστιατόριο κάποιου συγγενή. Με λίγες εξαιρέσεις για άτομα με εξαιρετικές και σπάνιες ικανότητες (επιστήμονες διεθνούς αναγνώρισης κ.α., δες παρακάτω), η προσφορά εργασίας είναι απόλυτα αναγκαία, αφού όλη η νομική διαδικασία για την εργασία στις ΗΠΑ ξεκινά με πρωτοβουλία του αμερικανού εργοδότη και όχι του αλλοδαπού.

Το πιο σημαντικό και πιο δύσκολο λοιπόν για έναν αλλοδαπό που θέλει να εργαστεί στις ΗΠΑ είναι να βρει αμερικανό εργοδότη. Ο πιο συνηθισμένος τρόπος για να βρει κανείς δουλειά στις ΗΠΑ είναι ξεκινώντας από σπουδές – αφού όποιος σπουδάζει σε αμερικανικό πανεπιστήμιο μπορεί με σχετική ευκολία να προσεγγίσει μεγάλες εταιρίες στην αμερική που μπορεί να έχουν δουλειά να προσφέρουν. Επίσης, η φοιτητική βίζα που παρέχεται σε φοιτητές (F-1) επιτρέπει την εργασία στις ΗΠΑ για δώδεκα μήνες μετά την ολοκλήρωση των σπουδών σχετικά εύκολα.

Ένας ακόμα αρκετά συνηθισμένος τρόπος για να βρει κανείς εργασία στις ΗΠΑ είναι με μετάθεση στην αμερική, εφόσον ο αλλοδαπός εργάζεται ήδη σε κάποια εταιρία που διαθέτει γραφεία στις ΗΠΑ. Η βίζα τύπου L-1 απευθύνεται ειδικά σε εκείνους που έχουν εργαστεί για τουλάχιστον έναν χρόνο εκτός ΗΠΑ και θέλουν να μετατεθούν στα γραφεία της ίδιας εταιρίας στις ΗΠΑ. Η μετάθεση με βίζα L-1 παρέχει αρκετά πλεονεκτήματα, το σημαντικότερο από τα οποία είναι ότι μπορεί κανείς σχετικά εύκολα να προχωρήσει σε αίτηση για πράσινη κάρτα, που παρέχει το δικαίωμα μόνιμης διαμονής στις ΗΠΑ επ’αόριστο.

Με λίγη τύχη και πολύ δυνατά προσόντα, μπορεί κανείς να κάνει αιτήσεις για δουλειά απ’ευθείας σε αμερικανικές εταιρίες στις ΗΠΑ. Είναι πάντως αρκετά δύσκολο μια εταιρία στις ΗΠΑ να εκφράσει ενδιαφέρον για κάποιον που βρίσκεται στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Αν πάντως καταφέρετε και βρείτε εργοδότη, η εταιρία μπορεί να ξεκινήσει την διαδικασία για βίζα τύπου Η1-Β. Οι βίζες αυτές είναι περιορισμένες ανά έτος και αρχίζουν να ισχύουν την 1 Οκτωβρίου του κάθε έτους. Αν οι βίζες δηλαδή του τρέχοντος έτους έχουν εξαντληθεί, θα πρέπει να περιμένετε για την 1 Οκτωβρίου του επομένου έτους για να ξεκινήσετε την εργασία. Ας σημειωθεί ότι η βίζα Η1-Β είναι για προσωρινή εργασία για συγκεκριμένο εργοδότη, δεν παρέχει δηλαδή τα δικαιώματα της πράσινης κάρτας, που έχει αρκετά υψηλότερες απαιτήσεις. Συνήθως οι εργοδότες δοκιμάζουν τον εργαζόμενο πρώτα με προσωρινή βίζα πριν ξεκινήσουν την διαδικασία για την πράσινη κάρτα. Περισσότερα για την βίζα τύπου H1-B εδώ.

Τέλος, ορισμένες ειδικές κατηγορίες ατόμων, όπως άτομα με εξαιρετικές ικανότητες στις επιστήμες, στις τέχνες, στην εκπαίδευση, στις επιχειρήσεις ή στον αθλητισμό ή ερευνητές με διεθνή αναγνώριση και άλλοι έχουν το δικαίωμα να κάνουν αίτηση για πράσινη κάρτα απευθείας, χωρίς έτοιμη προσφορά εργασίας. Σε αντίθεση με άλλες χώρες όμως όπως ο Καναδάς και η Αυστραλία, για να μεταναστεύσει κάποιος στις ΗΠΑ χωρίς προσφορά εργασίας (και χωρίς συγγένεια με αμερικανό πολίτη ή μόνιμο κάτοικο) πρέπει να έχει εξαιρετικά προσόντα στον τομέα του, και πολλοί λίγοι πληρούν αυτές τις πολύ αυστηρές προϋποθέσεις. Για περισσότερες πληροφορίες θα πρέπει να απευθυνθείτε σε έναν μεταναστευτικό δικηγόρο που θα διαβάσει με προσοχή το βιογραφικό σας.

Συνοψίζοντας, αν θέλετε να βρείτε δουλειά στις ΗΠΑ θα πρέπει να έχετε υπομονή και επιμονή. Το πιο σημαντικό είναι να καταφέρετε να αποκτήσετε εξειδικευμένα προσόντα που να έχουν υψηλή ζήτηση, είτε με εργασιακή εμπειρία είτε με εξειδικευμένες σπουδές,. Στις ΗΠΑ, οι τεχνικοί κλάδοι της πληροφορικής και των θετικών επιστημών είναι συνήθως οι κλάδοι που δέχονται πιο εύκολα μετανάστες από το εξωτερικό. Επίσης, αν αποφασίσετε να ταξιδέψετε στις ΗΠΑ με το visa-waiver με σκοπό να βρείτε δουλειά, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι, ακόμα και αν βρείτε εργοδότη στις ΗΠΑ, θα πρέπει να γυρίσετε πίσω στην αμερικανική πρεσβεία και να επιστρέψετε με βίζα εργασίας προτού αρχίσετε να εργάζεστε.

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα ατόμων με απορίες σχετικά με την αμερικανική νομοθεσία είναι η εύρεση σωστών και αξιόπιστων απαντήσεων στα ερωτήματα τους. Έτσι, πολύς κόσμος μην γνωρίζοντας που να απευθυνθεί, απευθύνεται στην αμερικανική πρεσβεία ή στα γραφεία των μεταναστευτικών υπηρεσιών στις ΗΠΑ (USCIS.)

Στην πραγματικότητα, ο ρόλος της πρεσβείας σε σχέση με την είσοδο αλλοδαπών στις ΗΠΑ είναι εξαιρετικά περιορισμένος. Η πρεσβεία ανήκει στο αμερικανικό υπουργείο εξωτερικών, το οποίο είναι αρμόδιο για την έκδοση βίζας σε αλλοδαπούς. Η πρεσβεία και το υπουργείο εξωτερικών δηλαδή δεν είναι αρμόδια για την είσοδο αλλοδαπών στις ΗΠΑ, ούτε και για τις ηλεκτρονικές εξουσιοδοτήσεις ESTA. Αρμόδιο είναι το U.S. Customs and Border Protection, γνωστό ως CBP. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι δυο αυτές υπηρεσίες ερμηνεύουν εντελώς διαφορετικά την αμερικανική νομοθεσία!

Για να αντιληφθείτε καλύτερα το ρόλο της πρεσβείας και των υπόλοιπων αμερικανικών υπηρεσιών, σκεφτείτε το παράδειγμα ενός ατόμου που θέλει να διεκδικήσει τα δικαιώματά του ως προς τις φορολογικές αρχές και να βρει παράθυρα στην φορολογική νομοθεσία. Σίγουρα, εκείνο το άτομο δεν θα πάρει τηλέφωνο την εφορία να ρωτήσει σχετικά, αφενός μεν διότι η εφορία έχει ως στόχο την είσπραξη όλο και μεγαλύτερων εσόδων (και όχι να παρέχει συμβουλές για ελαχιστοποίηση των φορολογικών υποχρεώσεων), αφετέρου δε διότι δεν είναι φρόνιμο για κάποιον να αποκαλύψει στοιχεία που ίσως να χρησιμοποιηθούν εις βάρος του από το αντίπαλο δέος. Έτσι, όποιος θέλει πληροφορίες σχετικά με την φορολογική νομοθεσία απευθύνεται σε έναν λογιστή ή εξειδικευμένο δικηγόρο. Το ίδιο ακριβώς πρέπει να κάνει κάποιος που θέλει πληροφορίες σχετικά με την αμερικανική μεταναστευτική νομοθεσία.

Όσοι έχουν καναδική υπηκοότητα έχουν επιπλέον δικαιώματα στις ΗΠΑ σε σχέση με άλλους αλλοδαπούς. Οι καναδοί πολίτες μπορούν να ταξιδέψουν στις ΗΠΑ για τουρισμό χωρίς βίζα, και χωρίς να κάνουν χρήση του visa waiver. Έτσι μπορούν να μείνουν στις ΗΠΑ για διάστημα έξι μηνών συνήθως, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις έρχονται στις ΗΠΑ χωρίς να περνούν από τη διαδικασία λήψης δακτυλικών αποτυπωμάτων όπως οι υπόλοιποι αλλοδαποί.

Αν ο καναδός πολίτης έρχεται στις ΗΠΑ με πρόθεση να σπουδάσει ή να εργαστεί, ούτε και τότε θα χρειαστεί βίζα – αρκεί να έχει όλα τα κατάλληλα έγγραφα μαζί του όταν φτάσει στα αμερικανικά σύνορα.

Τέλος, υπάρχει ειδικό καθεστώς για όσους καναδούς θέλουν να εργαστούν στις ΗΠΑ. Η Βορειοαμερικανική Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου, γνωστή ως NAFTA, επιτρέπει την εργασία καναδών πολιτών στις ΗΠΑ με TN status με σχετικά πολύ απλές και γρήγορες διαδικασίες, αρκεί το επάγγελμα του καναδού πολίτη να είναι σε μια λίστα εγκεκριμένων επαγγελμάτων του NAFTA.

Υπάρχουν ουσιαστικά τέσσερις τρόποι για να αποκτήσει ένα τέκνο αμερικανού πολίτη που γεννήθηκε εκτός ΗΠΑ την αμερικανική ιθαγένεια από τον πατέρα του ή τη μητέρα του. Σε αυτές τις περιπτώσεις έχει ιδιαίτερη σημασία το έτος γέννησης του παιδιού, το αν γεννήθηκε κατά τη διάρκεια γάμου ή εκτός γάμου, το αν ο αμερικανός γονέας είχε την αμερικανική ιθαγένεια τη στιγμή της γέννησης, το πόσα χρόνια ο αμερικανός γονέας έζησε στις ΗΠΑ και σε ποια ηλικία, το αν ο αμερικανός γονέας σκοπεύει να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ στο άμεσο μέλλον με την οικογένεια του κ.α.

Συγκεκριμένα, για να αποκτήσει ένα τέκνο αμερικανού πολίτη την αμερικανική υπηκοότητα υπάρχουν οι εξής επιλογές:

• Αυτόματη κτήση αμερικανικής υπηκοότητας εκ γεννετής. Στην περίπτωση που το παιδί γεννήθηκε κατά τη διάρκεια γάμου μετά την 14 Νοεμβρίου του 1986 από έναν αμερικανό γονέα που έζησε στις ΗΠΑ για πέντε ή περισσότερα χρόνια πριν τη γέννηση του παιδιού (τουλάχιστον δυο εκ των οποίων αφού ο αμερικανός γονέας έκλησε τα 14), τότε το παιδί είναι αυτόματα αμερικανός πολίτης. Ακόμα και αν δεν γίνει καμία κίνηση δήλωσης του παιδιού στις αμερικανικές αρχές, το παιδί θα είναι αμερικανός πολίτης και θα μπορεί να αποκτήσει αμερικανικό διαβατήριο οποτεδήποτε στο μέλλον. Οι ακριβείς προϋποθέσεις διαφέρουν για όσους γεννήθηκαν πριν την 14 Νοεμβρίου του 1986, για όσους γεννήθηκαν εκτός γάμου ή για όσους γεννήθηκαν από δυο αμερικανούς γονείς.
• Κτήση αμερικανικής υπηκοότητας με βάση το άρθρο 322 του Immigration and Nationality Act. Εφόσον ο αμερικανός γονέας ή κάποιος αμερικανός παππούς ή γιαγιά του παιδιού έζησε στις ΗΠΑ για πέντε ή περισσότερα χρόνια στο παρελθόν, τουλάχιστον δυο εκ των οποίων αφού ο αμερικανός γονέας/παππούς/γιαγιά έκλεισε τα 14, το παιδί μπορεί να κάνει αίτηση για αμερικανική υπηκοότητα με βάση το άρθρο 322 του INA, αρκεί η διαδικασία να ολοκληρωθεί πριν το παιδί κλείσει τα 18. Απαιτείται ένα σύντομο ταξίδι στις ΗΠΑ, αλλά δεν είναι αναγκαίο το παιδί ή οι γονείς να έχουν πρόθεση να μεταναστεύσουν μόνιμα στις ΗΠΑ.
• Κτήση αμερικανικής υπηκοότητας με βάση το άρθρο 320 του Immigration and Nationality Act. Εφόσον το παιδί μεταναστεύσει με τον αμερικανό γονέα που έχει την φυσική και νομική κηδεμονία του στις ΗΠΑ πριν κλείσει τα 18, το παιδί μπορεί να γίνει αμέσως αμερικανός πολίτης με το που φτάσει στις ΗΠΑ με μεταναστευτική βίζα. Σημείωση ότι θα πρέπει ο αμερικανός γονέας να έχει πρόθεση να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ – δεν αρκεί να σκοπεύει να μείνει σε ένα ξενοδοχείο για μια βδομάδα αν θέλει το παιδί να γίνει αμερικανός πολίτης.
• Κτήση αμερικανικής υπηκοότητας με την παραδοσιακή διαδικασία της πολιτογράφησης. Αν το παιδί έχει ήδη κλείσει τα 18 χωρίς να έχει ακόμα αποκτήσει αμερικανική υπηκοότητα, τότε θα πρέπει να περάσει από την διαδικασία της πράσινης κάρτας. Ο αμερικανός γονέας δηλαδή θα πρέπει να προσκαλέσει το παιδί για μετανάστευση στις ΗΠΑ – διαδικασία που διαρκεί πολλά χρόνια στην περίπτωση που το παιδί έχει ήδη κλείσει τα 21 ή είναι παντρεμένο. Αφού το παιδί μεταναστεύσει στις ΗΠΑ, θα πρέπει να ζήσει στις ΗΠΑ για πέντε χρόνια και μετά να κάνει αίτηση πολιτογράφησης σαν αμερικανός πολίτης.