Author Archives: admin

About admin

Δικηγόρος στη Νέα Υόρκη και στο New Jersey των ΗΠΑ.

Στατιστικά στοιχεία μετανάστευσης στις ΗΠΑ από την Ελλάδα

Το Department of Homeland Security ανακοινώνει κάθε χρόνο τα επίσημα στατιστικά στοιχεία όσων μετανάστευσαν (απέκτησαν, δηλαδή πράσινη κάρτα) στις ΗΠΑ με βάση τη χώρα γέννησης. Έτσι παραθέτουμε τον παρακάτω πίνακα με τον αριθμό ελλήνων μεταναστών στις ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια, σε σχέση με τον αριθμό μεταναστών από άλλες χώρες. Τα στοιχεία αυτά βρίσκονται στον ιστότοπο του DHS στο http://www.dhs.gov/xlibrary/assets/statistics/yearbook/2011/table3d.xls

 

Χώρα 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011
Αλβανία 3,840 5,947 7,914 5,737 5,754 5,137 4,711 3,612
Βουλγαρία 4,253 5,635 4,828 3,981 2,960 3,133 2,570 2,661
Κίνα 55,494 69,933 87,307 76,655 80,271 64,238 70,863 87,016
Γερμανία 7,099 9,264 8,436 7,582 7,091 7,583 6,888 6,125
Ελλάδα 769 1,070 1,124 882 769 798 745 949
Ινδία 70,151 84,680 61,369 65,353 63,352 57,304 69,162 69,013
Ιρλανδία 1,531 2,088 1,906 1,503 1,465 1,637 1,507 1,371
Φιλιππίνες 57,846 60,746 74,606 72,596 54,030 60,029 58,173 57,011
Πορτογαλία 1,069 1,125 1,409 1,019 772 946 755 821
Ηνωμένο Βασίλειο 14,915 19,800 17,207 14,545 14,348 15,748 12,792 11,572

Σημείωση ότι η αμερικανική κυβέρνηση χρησιμοποιεί το λογιστικό έτος που ξεκινά την 1 Οκτωβρίου και τελειώνει την 30 Σεπτεμβρίου – έτσι για παράδειγμα ο παραπάνω πίνακας υποδηλώνει ότι το διάστημα από 1 Οκτωβρίου του 2010 έως 30 Σεπτεμβρίου του 2011, 949 άτομα που γεννήθηκαν στην Ελλάδα μετανάστευσαν στις ΗΠΑ και απέκτησαν πράσινη κάρτα.

 

Πράσινη κάρτα και πολιτογράφηση στις ΗΠΑ

Μια από τις βασικές έννοιες στο αμερικανικό μεταναστευτικό δίκαιο είναι η έννοια του μόνιμου κατοίκου ΗΠΑ, γνωστού και ως κατόχου “πράσινης κάρτας” ή και ως νόμιμου μετανάστη. Ο μόνιμος κάτοικος ΗΠΑ έχει το δικαίωμα της μόνιμης και επ’αόριστο διαμονής και εργασίας στις ΗΠΑ. Η ιδιότητα του μονίμου κατοίκου δεν είναι μόνιμη – απώλεια της ιδιότητάς του μονίμου κατοίκου ΗΠΑ μπορεί να επέλθει μετά από καταδίκη για ορισμένα ποινικά αδικήματα ή μετά από μόνιμη εγκατάσταση σε τρίτη χώρα ή μακρά απουσία από τις ΗΠΑ. (Δες εδώ σχετικά με απώλεια της ιδιότητας του μονίμου κατοίκου ΗΠΑ). Πράσινη κάρτα μπορεί να αποκτήσει κάποιος μέσω συγγένειας με πολίτη ΗΠΑ, μέσω προσφοράς εργασίας, μέσω επένδυσης, μέσω ασύλου ή κάνοντας χρήση της ετήσιας κλήρωσης με το πρόγραμμα ποικιλίας.

Ένα από τα βασικά δικαιώματα του μονίμου κατοίκου ΗΠΑ/κατόχου πράσινης κάρτας είναι το δικαίωμα να πολιτογραφηθεί αμερικανός πολίτης μετά από ορισμένα χρόνια διαμονής στις ΗΠΑ με πράσινη κάρτα. Συγκεκριμένα, ένας αλλοδαπός μπορεί να καταθέσει αίτηση πολιτογράφησης στις ΗΠΑ μετά από διαμονή πέντε ετών με πράσινη κάρτα, και υπό ορισμένες ακόμα προυποθέσεις. Στην περίπτωση που ο αλλοδαπός είναι παντρεμένος για τρία ή περισσότερα χρόνια με πολίτη ΗΠΑ, η αίτηση πολιτογράφησης μπορεί να γίνει μετά μόλις τρία χρόνια παραμονής στις ΗΠΑ με πράσινη κάρτα.

Το σημαντικότερο πλεονέκτημα της πολιτογράφησης, δηλαδή της αμερικανικής υπηκοότητας, σε σχέση με την πράσινη κάρτα είναι ότι οι αμερικανοί πολίτες γενικά δεν μπορούν να απελαθούν από τις ΗΠΑ, ακόμα και αν διαπράξουν αδικήματα. Επίσης, οι αμερικανοί πολίτες μπορούν να μείνουν εκτός ΗΠΑ επ’αόριστο, χωρίς να κινδυνεύουν να χάσουν την ιδιότητα του αμερικανού πολίτη.

Ορισμένες χώρες όπως η Κίνα, η Ιαπωνία και η Ινδία δεν επιτρέπουν την διπλή υπηκοότητα, και έτσι τυχόν κτήση της αμερικανικής ιθαγένειας συνεπάγεται και αυτόματη απώλεια της προηγούμενης ιθαγένειας. Η Ελλάδα, η Βρετανία, η Γαλλία, ο Καναδάς και οι περισσότερες άλλες χώρες δεν θέτουν τέτοιους περιορισμούς – έτσι ένας έλληνας μπορεί να πολιτογραφηθεί αμερικανός πολίτης και να διατηρήσει παράλληλα και την ελληνική υπηκοότητα.

Αλλαγή status από το visa waiver ή άλλη βίζα σε πράσινη κάρτα

Σε προηγούμενο άρθρο, περιγράψαμε τρεις τρόπους με τους οποίους μπορεί κάποιος να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ μέσω γάμου με πολίτη ΗΠΑ. Όπως είναι εμφανές από το προηγούμενο άρθρο, μια από τις βασικές αρχές της μεταναστευτικής νομοθεσίας στις ΗΠΑ είναι ότι πρέπει κανείς να έχει εφοδιαστεί με την κατάλληλη βίζα πριν έρθει στις ΗΠΑ. Δηλαδή, αν θες να εργαστείς στις ΗΠΑ, θα πρέπει να έχεις πρώτα εφοδιαστεί με βίζα εργασίας, δεν μπορείς να έρθεις με τουριστική βίζα όταν έχεις άλλες προθέσεις. Ομοίως αν θέλεις να παντρευτείς στις ΗΠΑ και μετά να μείνεις – θα πρέπει να έχεις βίζα αρραβωνιαστικού (K-1).

Σε ορισμένες περιπτώσεις, γίνεται αλλαγή status ώστε να μην χρειαστεί ο αλλοδαπός να φύγει από τις ΗΠΑ. Για παράδειγμα, ένας φοιτητής με φοιτητική βίζα που μένει στις ΗΠΑ για μεγάλο διάστημα, μπορεί να αλλάξει status σε βίζα εργασίας ή σε πράσινη κάρτα μέσω γάμου χωρίς να φύγει από τις ΗΠΑ. Η βασική αρχή σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι η επιθυμία για αλλαγή status προέκυψε αφού ο αλλοδαπός ήρθε στις ΗΠΑ. Αν δηλαδή έρχομαι στις ΗΠΑ με φοιτητική βίζα και έχω ήδη σχεδιάσει να παντρευτώ και να αλλάξω status, τότε διαπράττω απάτη και μπορεί να μου αρνηθούν την είσοδο στα σύνορα (που συνεπάγεται γενική απαγόρευση εισόδου στο μέλλον). Αν όμως, αφού έρθω στις ΗΠΑ σαν φοιτητής, μήνες αργότερα αλλάξουν τα δεδομένα και αποφασίσω να παντρευτώ και να αλλάξω status – αυτό είναι εύλογο και δεν αποτελεί απάτη.

Σύμφωνα με αυτό το συλλογισμό δηλαδή, όποιος έρχεται στις ΗΠΑ σαν τουρίστας και έχει από πριν σχεδιάσει να παντρευτεί και να μείνει, διαπράττει απάτη. (Όποιος όμως έρχεται σαν τουρίστας και έχει από πριν σχεδιάσει να παντρευτεί αλλά σκοπεύει να φύγει στην ώρα του, είναι εντάξει.)

Διαβάζοντας τα παραπάνω, φαντάζομαι θα δημιουργείται στον αναγνώστη η εύλογη απορία – που θα ξέρουν οι μεταναστευτικές υπηρεσίες τι προθέσεις είχα όταν ερχόμουν και αν αποφάσισα να παντρευτώ και να μείνω αφού ήρθα ή πριν έρθω. Στην πραγματικότητά, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, όποιος κατάφερε και ήρθε στις ΗΠΑ με βίζα και μετά παντρεύτηκε, σχεδόν πάντοτε μπόρεσε επιτυχώς να αλλάξει status σε πράσινη κάρτα χωρίς να χρειαστεί να φύγει από τη χώρα.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα αντιμετωπίζει όποιος έρθει στις ΗΠΑ χωρίς βίζα, με χρήση του προγράμματος visa-waiver. Η αλλαγή status από το visa waiver είναι προβληματική και σε ορισμένες περιπτώσεις ριψοκίνδυνη υπόθεση και γι αυτό συνιστάται να αποφεύγεται. Το πρόβλημα είναι ότι όποιος έρχεται στις ΗΠΑ με το visa waiver παραιτείται του δικαιώματος να παρουσιαστεί ενώπιον μεταναστευτικού δικαστή στις ΗΠΑ, και αποδέχεται την άμεση απέλασή του στην περίπτωση που υπερβεί τον επιτρεπόμενο χρόνο παραμονής – τις 90 ημέρες δηλαδή.  Έτσι μπορεί να συμβεί το εξής παράδοξο – ο υποψήφιος μετανάστης έρχεται στις ΗΠΑ με το visa waiver, παντρεύεται, κάνει αίτηση για αλλαγή status σε πράσινη κάρτα μέσω γάμου, οι 90 ημέρες περνούν και για κάποιο λόγο ο υποψήφιος μετανάστης πέφτει στην αντίληψη των κρατικών υπηρεσιών. (Για παράδειγμα, επειδή τον σταματάει ένας αστυνομικός στο δρόμο ή ακόμα και όταν εμφανίζεται για συνέντευξη με τις μεταναστευτικές υπηρεσίες.) Όταν υποπέσει στην αντίληψη των κρατικών υπηρεσιών άτομο που ήρθε με το visa waiver και για το οποίο ο επιτρεπόμενος χρόνος παραμονής έχει παρέλθει, οι κρατικές υπηρεσίες έχουν την διακριτική ευχέρεια, εφόσον το επιθυμούν, να προχωρήσουν στην άμεση απέλαση του ατόμου από τις ΗΠΑ, ακόμα και αν εκκρεμεί αίτηση για αλλαγή status, χωρίς καν να επιτρέψουν στον αλλοδαπό το δικαίωμα ακρόασης. Η απέλαση αυτή συνεπάγεται και γενική απαγόρευση εισόδου στις ΗΠΑ για αρκετά χρόνια στο μέλλον. Γι αυτό το λόγο, πριν αποφασίσετε να αλλάξετε status από το visa waiver, θα πρέπει να μιλήσετε με έναν έμπειρο μεταναστευτικό δικηγόρο και να ενημερωθείτε για τους κινδύνους που υπάρχουν σχετικά.

Μετανάστευση μέσω γάμου με πολίτη ΗΠΑ

Ένας από τους πιο συνηθισμένους τρόπους μετανάστευσης στις ΗΠΑ είναι μέσω γάμου με πολίτη ΗΠΑ. Η μετανάστευση με γάμο είναι πολύ πιο απλή υπόθεση σε σχέση με τη μετανάστευση μέσω εργασίας, αλλά δεν παύει να είναι σχετικά περίπλοκη, αφού η διαδικασία της μετανάστευσης μπορεί να διαρκέσει πολλούς μήνες.

Υπάρχουν βασικά τρεις τρόποι για να μπορέσει κάποιος να μεταναστεύσει νόμιμα στις ΗΠΑ μέσω γάμου και να αποκτήσει την ιδιότητα του μονίμου κατοίκου ΗΠΑ (πράσινη κάρτα). Οι τρόποι σε γενικές γραμμές έχουν ως εξής:

  • 1ος τρόπος: Ο αμερικανός παντρεύεται με τον αλλοδαπό πολίτη στην ελλάδα (ή σε οποιαδήποτε άλλη χώρα). Στη συνέχεια, ο αμερικανός πολίτης συμπληρώνει μια πρόσκληση (immigrant petition) με το γραφείο του USCIS για να προσκαλέσει τον αλλοδαπό σύζυγο του/της στις ΗΠΑ. Σε περίπου 3-5 μήνες η πρόσκληση εγκρίνεται, και λίγο καιρό αργότερα προωθείται στο National Visa Center στο New Hampshire, γνωστό και ως NVC. Το NVC επεξεργάζεται τα στοιχεία και μερικούς μήνες αργότερα τα προωθεί στην αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα, όπου καθορίζεται ραντεβού με τον μη-αμερικανό σύζυγο για συνέντευξη. Εφόσον η συνέντευξη είναι επιτυχής, ο αλλοδαπός σύζυγος θα έχει σφραγισμένη στο διαβατήριο του την μεταναστευτική βίζα που του επιτρέπει να ταξιδέψει στις ΗΠΑ και να μείνει εκεί μόνιμα, με δικαίωμα εργασίας από την πρώτη μέρα άφιξης.
  • 2ος τρόπος: Ο μη-αμερικανός ταξιδεύει στις ΗΠΑ με το visa waiver ή με τουριστική βίζα με σκοπό να παντρευτεί εκεί με τον αμερικανό σύντροφό του. Ο γάμος γίνεται, και ο αμερικανός πολίτης συμπληρώνει μια πρόσκληση με το γραφείο του USCIS, ακριβώς όπως και στο πρώτο βήμα. Ο μη-αμερικανός πολίτης φεύγει από τις ΗΠΑ πριν ξεπεράσει το επιτρεπόμενο όριο παραμονής με το visa-waiver ή την τουριστική βίζα και περιμένει μερικούς μήνες μέχρι να έρθει η ώρα για το ραντεβού με την αμερικανική πρεσβεία, ακριβώς όπως και με τον πρώτο τρόπο. Ο δεύτερος τρόπος δηλαδή είναι ουσιαστικά ταυτόσημος με τον πρώτο, με μόνη διαφορά ότι ο γάμος λαμβάνει χώρα στις ΗΠΑ.
  • 3ος τρόπος: Ο τρίτος τρόπος είναι με χρήση της βίζας αρραβωνιαστικού (γνωστή ως K-1). Ο αμερικανός πολίτης συμπληρώνει μια πρόσκληση για βίζα αρραβωνιαστικού πριν παντρευτεί με τον αλλοδαπό σύντροφο του. Η πρόσκληση αυτή προωθείται στην αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα 4-8 μήνες αργότερα, και ο μη-αμερικανός αρραβωνιαστικός εφοδιάσμένος με την βίζα αρραβωνιαστικού ταξιδεύει στις ΗΠΑ. Αφού φτάσει στις ΗΠΑ, ο μη-αμερικανός αρραβωνιαστικός οφείλει να παντρευτεί με τον αμερικανό πολίτη που τον προσκάλεσε εντός 90 ημερών. Σε αντίθεση με τον 2ο τρόπο όμως, μετά το γάμο, ο μη-αμερικανός σύζυγος μπορεί να κάνει αίτηση για αλλαγή status σε μόνιμο κάτοικο ΗΠΑ (πράσινη κάρτα), μια διαδικασία που διαρκεί περίπου 4-8 μήνες, χωρίς να χρειαστεί να φύγει από τις ΗΠΑ. Δηλαδή, με την βίζα αρραβωνιαστικού υπάρχει το πλεονέκτημα ότι το ζευγάρι μπορεί να ζήσει μαζί αμέσως μετά το γάμο. Τα μειονεκτήματα της βίζας αρραβωνιαστικού όμως είναι το αυξημένο κόστος (αφού υπάρχει γραφειοκρατία και πριν και μετά το γάμο) και η μεγάλη αναμονή αρκετών μηνών προκειμένου να εφοδιαστεί ο μη-αμερικανός με την βίζα αρραβωνιαστικού.

Από τα παραπάνω, είναι εμφανές ότι η διαδικασία μετανάστευσης με σύζυγο πολίτη ΗΠΑ κάθε άλλο παρά σύντομη είναι, και σε πολλές περιπτώσεις το παντρεμένο ζευγάρι πρέπει να μείνει για μεγάλο διάστημα χωριστά. Επίσης, υπάρχουν αρκετά ακόμα πιθανά εμπόδια που θα πρέπει να ξεπεραστούν προκειμένου ο μη-αμερικανός σύζυγος να μεταναστεύσει επιτυχώς, όπως τυχόν ποινικό μητρώο, τυχόν αδυναμία του αμερικανού συζύγου να αποδείξει επαρκή εισοδήματα για να προσκαλέσει τον αλλοδαπό σύζυγο, έλλειψη στοιχείων που να αποδεικνύουν ότι ο γάμος έγινε με καλή πίστη κ.α.

Τέλος, ο περισσότερος κόσμος, αφού ακούσει τους τρεις τρόπους μετανάστευσης που αναφέρθηκαν παραπάνω, ρωτάει το εύλογο ερώτημα – δεν μπορώ να έρθω στην αμερική σαν τουρίστας/τουρίστρια, να παντρευτώ και μετά να μείνω, χωρίς να χρειαστεί να φύγω και χωρίς να χρειαστεί να γυρίσω στην αμερικανική πρεσβεία στην ελλάδα? Η απάντηση σε αυτό το φαινομενικά απλό ερώτημα, δίνεται στο επόμενο άρθρο εδώ.

Ελληνικός στρατός και αλλοδαπή υπηκοότητα

Ένα από τα πιο συχνά ερωτήματα ατόμων με διπλή ελληνική και άλλη υπηκοότητα αφορά τις στρατολογικές υποχρεώσεις στον ελληνικό στρατό. Γενικά, η ελληνική νομοθεσία θεωρεί ως υπόχρεους προς στράτευση όλους τους  άρρεν έλληνες πολίτες που είναι σε στρατεύσιμη ηλικία. Σε γενικές γραμμές, η διπλή αλλοδαπή υπηκοότητα δεν έχει καμία επίδραση ως προς τις στρατολογικές υποχρεώσεις ελλήνων πολιτών σε σχέση με άτομα που διαμένουν στην ελλάδα. Αναβολή επ’αόριστο από τον ελληνικό στρατό μπορούν να αιτηθούν μόνο ορισμένα άτομα που μένουν μόνιμα εκτός ελλάδας υπο συγκεκριμένες προυποθέσεις. Συγκεκριμένα, αναβολή στράτευσης επ’αόριστο δικαιούνται όσοι:

  • Έχουν κύρια και μόνιμη εγκατάσταση στο εξωτερικό για ένδεκα τουλάχιστον συνεχόμενα έτη σε μία ή περισσότερες χώρες ή
  • Έχουν βιοποριστική εγκατάσταση και κατοικούν στο εξωτερικό για επτά τουλάχιστον συνεχόμενα έτη σε μία ή περισσότερες χώρες ή
  • Εκτός της ελληνικής, έχουν και την Γερμανική υπηκοότητα και έχουν μόνιμη διαμονή και βιοποριστική εγκατάσταση στη Γερμανία.

Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να δείτε τα έντυπα http://www.stratologia.gr/pdf/ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΚΟ%20ΕΝΤΥΠΟ%205.pdf και http://www.stratologia.gr/pdf/ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΚΟ%20ΕΝΤΥΠΟ%2013.pdf

Ταξίδια στις ΗΠΑ με τουριστική βίζα ή visa waiver

Πολλοί ταξιδιώτες στις ΗΠΑ θέλουν να γνωρίζουν περισσότερες λεπτομέρειές σχετικά με το πόσο καιρό μπορούν να μείνουν στις ΗΠΑ και το αν μπορούν να επεκτείνουν νόμιμα την παραμονή τους. Η αμερικανική μεταναστευτική νομοθεσία αντιμετωπίζει διαφορετικά όσους έρχονται στις ΗΠΑ με το visa waiver (δηλαδή χωρίς βίζα, αλλά μόνο με ηλεκτρονική εξουσιοδότησή από το internet) και όσους έρχονται με τουριστική βίζα Β1/Β2.

Το visa waiver, που πολλοί έλληνες το αποκαλούν – εσφαλμένα – ESTA, έχει πλεονεκτήματα αλλά και μειονεκτήματα για τον ταξιδιώτη. Το βασικό πλεονέκτημα είναι το χαμηλό κόστος και η ευκολία – ο ταξιδιώτης μπορεί εύκολα να ταξιδέψει χωρίς να απαιτείται επίσκεψη σε αμερικανικό προξενείο. Εφόσον επιτραπεί η είσοδος στις ΗΠΑ στον ταξιδιώτη, ο ταξιδιώτης δικαιούται να μείνει στις ΗΠΑ μέχρι 90 μέρες. Ο συνοριοφύλακας δηλαδή μπορεί μόνο να αποφασίσει αν θα επιτραπεί η είσοδος στις ΗΠΑ στον ταξιδιώτη ή όχι – αλλά στην περίπτωση που επιτραπεί η είσοδος, η άδεια παραμονής είναι πάντα για ακριβώς 90 μέρες. (Υπάρχουν δυο εξαιρέσεις σε αυτόν τον κανόνα – αν το διαβατήριο του ταξιδιώτη λήγει πριν τις 90 μέρες, τότε ο συνοριοφύλακας μπορεί να επιτρέψει την παραμονή στις ΗΠΑ μόνο μέχρι την λήξη του διαβατηρίου. Επίσης, αν ο ταξιδιώτης ήταν προηγουμένως στις ΗΠΑ και έφυγε για λίγες ημέρες για Καναδά, Μεξικό ή νησιά της Καραϊβικής, τότε ο ταξιδιώτης δικαιούται μόνο το υπόλοιπο των ημερών που του απομένουν και όχι όλες τις 90 μέρες.) Το σημαντικότερο μειονέκτημα του visa waiver είναι ότι σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, είναι εντελώς αδύνατο να επεκτείνει κανείς την παραμονή του πλέον των 90 ημερών. Αν κάποιος ταξιδιώτης μείνει (παράνομα) περισσότερο από 90 μέρες, ακόμα και μια μέρα περισσότερο να μείνει, δεν θα μπορέσει ποτέ ξανά να ταξιδέψει στις ΗΠΑ με το visa waiver – θα χρειαστεί δηλαδή εφεξής βίζα για κάθε ταξίδι στις ΗΠΑ (και δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι η αίτηση του για βίζα δεν θα απορριφθεί). Αν το διάστημα για το οποίο ο ταξιδιώτης μείνει παράνομα είναι μεγαλύτερο από 180 ημέρες, ο ταξιδιώτης θα έχει γενική απαγόρευση εισόδου στις ΗΠΑ για τρία χρόνια από την ημέρα αναχώρησης. Αν δε το διάστημα για το οποίο ο ταξιδιώτης μείνει παράνομα είναι πάνω από ένα χρόνο, η απαγόρευση εισόδου στις ΗΠΑ θα είναι για δέκα ολόκληρα χρόνια. Η απαγόρευση εισόδου τίθεται σε εφαρμογή ακόμα και αν ο αλλοδαπός ταξιδιώτης παντρευτεί αμερικανό πολίτη.

Το ταξίδι στις ΗΠΑ με τουριστική βίζα Β1/Β2 επιτρέπει στον ταξιδιώτη να μείνει στις ΗΠΑ συνήθως για διάστημα έξι μηνών. Η ακριβής διάρκεια επιτρεπόμενης παραμονής εναπόκειται στον συνοριοφύλακα τη στιγμή της εισόδου στις ΗΠΑ – αν και συνήθως ο συνοριοφύλακας δίνει έξι μήνες άδεια παραμονής, ο συνοριοφύλακας έχει την διακριτική ευχέρεια να δώσει μικρότερο ή και μεγαλύτερο διάστημα άδειας παραμονής σε ορισμένες περιπτώσεις. Σημείωση ότι η διάρκεια ισχύος της βίζας που δόθηκε από την αμερικανική πρεσβεία αφορά το διάστημα για το οποίο ο κάτοχος της βίζας μπορεί να χρησιμοποιήσει τη βίζα για να ταξιδέψει στις ΗΠΑ και όχι το διάστημα παραμονής στις ΗΠΑ. Αν δηλαδή έχετε βίζα στο διαβατήριο σας διάρκειας δέκα ετών, μπορείτε να ταξιδέψετε στις ΗΠΑ για τουρισμό όποτε θέλετε εντός των επομένων δέκα ετών, αλλά κάθε ταξίδι δεν μπορεί να έχει μεγαλύτερη διάρκεια από όσο χρόνο σας δώσει ο συνοριοφύλακας όταν σφραγίσει το διαβατήριό σας ή το άσπρο χαρτάκι που συμπληρώνετε στο αεροπλάνο (γνωστό ως Ι-94). Σε αντίθεση με το visa waiver, σε ορισμένες περιπτώσεις γίνεται να επεκτείνετε τον χρόνο παραμονής σας στις ΗΠΑ όταν έρθετε με τουριστική βίζα. Αν κάποιος ταξιδιώτης μείνει (παράνομα) περισσότερο από τον επιτρεπόμενο χρόνο, η βίζα ακυρώνεται αυτόματα και δεν μπορεί να ξαναχρησιμοποιηθεί σε μελλοντικό ταξίδι. Όπως και με το visa waiver, αν το διάστημα για το οποίο ο ταξιδιώτης μείνει παράνομα είναι μεγαλύτερο από 180 ημέρες, ο ταξιδιώτης θα έχει γενική απαγόρευση εισόδου στις ΗΠΑ για τρία χρόνια από την ημέρα αναχώρησης. Ομοίως, αν το διάστημα για το οποίο ο ταξιδιώτης μείνει παράνομα είναι πάνω από ένα χρόνο, η απαγόρευση εισόδου στις ΗΠΑ θα είναι για δέκα ολόκληρα χρόνια.

Για τον ταξιδιώτη που θέλει να μείνει στις ΗΠΑ για μεγάλο διάστημα, η τουριστική βίζα είναι σαφώς προτιμότερη. Υπάρχουν όμως και αρκετές δυσκολίες που σχετίζονται με τη χρήση της τουριστικής βίζας. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η δυσκολία απόκτησης τουριστικής βίζας – σε αντίθεση με το παρελθόν, όταν η τουριστική βίζα ήταν μονόδρομος για τους έλληνες αφού το visa waiver δεν αφορούσε έλληνες πολίτες, πλέον, οι περισσότεροι έλληνες μπορούν να ταξιδέψουν χωρίς βίζα, με το visa-waiver. Έτσι, η αμερικανική πρεσβεία είναι πολύ πιο καχύποπτη όταν ένας έλληνας κάνει αίτηση για βίζα, και η πιθανότητα να απορριφθεί η αίτηση ενός έλληνα για τουριστική βίζα είναι ιδιαίτερα υψηλή, ειδικά όταν ο έλληνας δεν μπορεί να δικαιολογήσει το λόγο που χρειάζεται τη βίζα. (Και ο λόγος ότι κάποιος θέλει να μείνει πάνω από τρεις μήνες συχνά δεν συνάδει με την τουριστική ιδιότητα). Το χειρότερο από όλα είναι ότι η ηλεκτρονική εξουσιοδότηση ESTA του visa waiver ρωτάει τον ταξιδιώτη αν έχει κάνει αίτηση για βίζα στο παρελθόν που έχει απορριφθεί. Έτσι, ο επίδοξος έλληνας ταξιδιώτης που θέλει να μείνει στις ΗΠΑ έξι μήνες και κάνει αίτηση για βίζα κινδυνεύει όπως λέει η λαϊκή ρήση “να πάει για μαλλί και να βγει κουρεμένος”, αν κάνει αίτηση για βίζα η οποία απορριφθεί και αν η απόρριψη μετά οδηγήσει σε απόρριψη και του ESTA.

Μια πολύ συνηθισμένη ερώτηση που θέτουν όσοι θέλουν να μείνουν στις ΗΠΑ για μεγάλο διάστημα είναι πόσο σύντομα μπορούν να επιστρέψουν στις ΗΠΑ, μετά από προηγούμενη παραμονή στις ΗΠΑ. Ακριβής κανόνας δεν υπάρχει, αλλά γενικά όσο μεγαλύτερη διάρκεια έχει η παραμονή στις ΗΠΑ και όσο μικρότερο το διάστημα παραμονής εκτός ΗΠΑ, τόσο πιο καχύποπτος θα γίνεται ο συνοριοφύλακας όταν ο επισκέπτης θα έρχεται στις ΗΠΑ. Ας μην ξεχνάμε ότι η τουριστική βίζα είναι για τουρισμό και για δραστηριότητες που σχετίζονται με τον τουρισμό και όχι για μόνιμη διαμονή. Οπότε καλό είναι γενικά ο ταξιδιώτης να μένει εκτός ΗΠΑ μετά από κάθε ταξίδι για διάστημα μεγαλύτερο από όσο ήταν στις ΗΠΑ. Αν ο ταξιδιώτης κάνει πολλά και διαδοχικά ταξίδια μεγάλης διάρκειας στις ΗΠΑ, είναι πιθανό (και αναπόφευκτο, αργά ή γρήγορα) όταν έρθει στη χώρα να τον στείλουν στο λεγόμενο “secondary inspection” – δηλαδή σε ένα ξεχωριστό χώρο του αεροδρομίου για πιο διεξοδικό έλεγχο/ανάκριση. Η διαδικασία αυτή δεν είναι ευχάριστη – και δεν είναι και λίγοι εκείνοι στους οποίους ο συνοριοφύλακας τελικά αρνείται την είσοδο στη χώρα. Και σε αυτό το σημείο υπάρχει ένας σημαντικός νομικός διαχωρισμός ανάμεσα σε όσους έρχονται με το visa waiver ή με βίζα. Συγκεκριμένα, υπάρχει αυτόματη απαγόρευση εισόδου για πέντε χρόνια για όποιον έρχεται στις ΗΠΑ με βίζα και του αρνηθούν την είσοδο. Η απαγόρευση έχει γενική ισχύ και ισχύει ακόμα και αν ο ταξιδιώτης έχει αμερικανίδα σύζυγο. Αντίθετα, η άρνηση εισόδου σε ταξιδιώτη που έρχεται με το visa waiver δεν επιφέρει και γενική απαγόρευση εισόδου στον ταξιδιώτη για το μέλλον, αλλά μόνο σε απαγόρευση χρήσης του visa waiver. Με άλλα λόγια, το visa waiver είναι καλύτερο για τον ταξιδιώτη μέχρι να περάσει τα αμερικανικά σύνορα – αλλά αφού περάσει τα σύνορα και μπει στη χώρα, η βίζα γενικά παρέχει περισσότερα δικαιώματα και περισσότερες επιλογές.

(Σημείωση ότι σε ορισμένες περιπτώσεις ο συνοριοφύλακας αντί να αρνηθεί την είσοδο στον ταξιδιώτη, δίνει στον ταξιδιώτη την επιλογή να ανακαλέσει την αίτηση του για είσοδο στις ΗΠΑ και να φύγει από τη χώρα αυτοβούλως. Αυτό είναι ιδιαίτερα επωφελές για τον ταξιδιώτη, αφού έτσι ο ταξιδιώτης θα αποφύγει τις δυσμενείς συνέπειες του νόμου που σχετίζονται με την άρνηση εισόδου στις ΗΠΑ.)

Απώλεια της ιδιότητας του μονίμου κατοίκου ΗΠΑ (πράσινη κάρτα)

Ένα από τα ζητήματα που συχνά τίθεται σε συζήτηση είναι το για πόσο διάστημα μπορεί κάποιος που έχει πράσινη κάρτα ΗΠΑ να μείνει εκτός ΗΠΑ χωρίς να απολέσει την ιδιότητα του μονίμου κατοίκου ΗΠΑ. Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα γενικά εξαρτάται από τις συγκεκριμένες περιστάσεις και το λόγο για τον οποίο ο μόνιμος κάτοικος ΗΠΑ μένει για μεγάλο διάστημα εκτός ΗΠΑ. Έτσι, μια συζήτηση με ένα μεταναστευτικό δικηγόρο είναι συχνά αναγκαία σε περιπτώσεις ατόμων με πράσινη κάρτα που έχουν μείνει εκτός ΗΠΑ για μεγάλα διαστήματα. Σε γενικές γραμμές ισχύουν τα εξής:
Ένας μόνιμος κάτοικος ΗΠΑ (αλλοδαπός με πράσινη κάρτα ΗΠΑ) οφείλει να διαμένει μόνιμα στις ΗΠΑ για να μην απολέσει την ιδιότητα του (πράσινη κάρτα). Ταξίδια προσωρινού χαρακτήρα εκτός ΗΠΑ επιτρέπονται, αλλά αυτά τα ταξίδια θα πρέπει να έχουν ένα συγκεκριμένο σκοπό με συγκεκριμένη και περιορισμένη χρονική διάρκεια. Καλό είναι σε κάθε περίπτωση όποιος έχει πράσινη κάρτα να μην μένει εκτός ΗΠΑ για διαστήματα μεγαλύτερα των έξι μηνών.
Υπάρχει μια διαδεδομένη αντίληψη ότι αρκεί ένα σύντομο ταξίδι στις ΗΠΑ κάθε χρόνο ή κάθε έξι μήνες για να διατηρήσει κάποιος την πράσινη κάρτα. Αυτή η αντίληψη είναι τελείως εσφαλμένη και επικίνδυνη – η πράσινη κάρτα δεν είναι τουριστική βίζα.
Ταξίδια εκτός ΗΠΑ με μεγάλη διάρκεια δεν οδηγούν σε απώλεια της ιδιότητας του μονίμου κατοίκου ΗΠΑ (πράσινη κάρτα), όταν η επιστροφή στις ΗΠΑ είναι δύσκολη ή αδύνατη για λόγους ανωτέρας βίας.
Απουσία από τις ΗΠΑ για διάστημα ετών γενικά συνεπάγεται απώλεια της ιδιότητας του μονίμου κατοίκου ΗΠΑ, εφόσον δεν υπάρχει επαρκής δικαιολογία για την απουσία.
Διάφοροι παράγοντες όπως το αν ο κάτοχος της πράσινης κάρτας κάνει κάθε χρόνο φορολογική δήλωση στις ΗΠΑ, αν διατηρεί σπίτι ή συγγενείς πρώτου βαθμού στις ΗΠΑ, αν διατηρεί δίπλωμα οδήγησης στις ΗΠΑ κ.α. συνεκτιμούνται για να εξακριβωθεί αν ο κάτοχος της πράσινης κάρτας διατηρεί την ιδιότητα του μονίμου κατοίκου ΗΠΑ ή όχι.
Για περισσότερες λεπτομέρειες, μπορείτε να διαβάσετε τις αποφάσεις του Board of Immigration Appeals σχετικά με αυτό το θέμα, συγκεκριμένα το Matter of Kane 15 I&N Dec 258 (1975) και Matter of Huang, 19 I&N Dec. 750 (BIA 1988).

Ετήσια κλήρωση για πράσινη κάρτα

Ένας από τους πλέον δημοφιλείς τρόπους για να μεταναστεύσει νόμιμα κάποιος στις ΗΠΑ είναι με την ετήσια κλήρωση που διοργανώνει κάθε χρόνο το state department, γνωστή και ως “Πρόγραμμα Ποικιλίας”.

Οι προϋποθέσεις για συμμετοχή στην ετήσια κλήρωση είναι:

– Γέννηση σε χώρα που να μην έχει στείλει μεγάλο αριθμό μεταναστών στις ΗΠΑ τα τελευταία πέντε χρόνια. Η ακριβής λίστα των χωρών αλλάζει κάθε χρόνο, αλλά κατά κανόνα όσοι έχουν γεννηθεί στην ελλάδα έχουν δικαίωμα συμμετοχής στην κλήρωση. Ακόμα και όσοι έχουν γεννηθεί σε χώρες που έχουν στείλει μεγάλο αριθμό μεταναστών όπως το Μεξικό ή η Κίνα, μπορούν να συμμετέχουν σε ορισμένες περιπτώσεις, όταν για παράδειγμα υπάρχει σύζυγος ή γονείς που έχουν γεννηθεί σε χώρα με δικαίωμα συμμετοχής όπως η ελλάδα.
– Απολυτήριο λυκείου ή ισότιμης σχολής που καθορίζεται από την επιτυχή συμπλήρωση 12 χρόνων σπουδών ή διετή επαγγελματική προϋπηρεσία εντός των 5 τελευταίων ετών σε επάγγελμα που απαιτεί τουλάχιστον διετή εκπαίδευση ή εξάσκηση.

Η δήλωση συμμετοχής στην κλήρωση γίνεται κάθε χρόνο τους μήνες Οκτώβριο-Νοέμβριο μέσα από το site του υπουργείου εξωτερικών των ΗΠΑ, https://www.dvlottery.state.gov. Όποιος θέλει περισσότερες πληροφορίες, θα πρέπει να κοιτάξει το site του state department τους τελευταίους μήνες κάθε έτους. ΠΡΟΣΟΧΗ: Υπάρχουν πολλά άλλα site από διάφορους μεσάζοντες που προσπαθούν να εξαπατήσουν τους επίδοξους μετανάστες αποσπώντας τους χρήματα για δήθεν συμμετοχή στην ετήσια κλήρωση. Το μόνο επίσημο site της κλήρωσης είναι το https://www.dvlottery.state.gov – μεσάζοντες ή άλλοι που προσφέρουν βοήθεια για την υποβολή αιτήσεως του προγράμματος κλήρωσης, ενεργούν χωρίς την έγκριση του state department. Το FTC και το state department έχει απευθύνει προειδοποιήσεις σχετικά με τον κίνδυνο εξαπάτησης από τέτοιους μεσάζοντες στο http://www.ftc.gov/bcp/edu/pubs/consumer/alerts/alt003.shtm και http://travel.state.gov/visa/immigrants/types/types_1749.html.

Οι πιθανότητες επιτυχίας στην ετήσια κλήρωση είναι διαφορετική ανά γεωγραφική περιοχή. Για άτομα που γεννήθηκαν στην Ευρώπη, η πιθανότητα επιλογής είναι περίπου μια στις εξήντα. Οι πιθανότητες επιτυχίας για όλους όσους γεννήθηκαν στην Ευρώπη είναι οι ίδιες – αλλά επειδή καμία χώρα δεν μπορεί να διεκδικήσει πάνω από 7% όλων των μεταναστευτικών βιζών, ορισμένες χώρες με μεγάλο αριθμό συμμετεχόντων, έχουν λίγο μικρότερες πιθανότητες επιλογής.

Συνήθως περίπου 100 έλληνες κερδίζουν πράσινη κάρτα μέσω της κλήρωσης κάθε χρόνο. Ο αριθμός αυτός μπορεί να φαίνεται μικρός σχετικά με τον αριθμό των νικητών από άλλες χώρες, αλλά αυτό συμβαίνει επειδή ο αριθμός των συμμετεχόντων από την ελλάδα είναι χαμηλός, με περίπου 2,500 συμμετοχές από την ελλάδα κάθε χρόνο (Δες http://travel.state.gov/content/dam/visas/DV_Applicant_Entrants_by_Country_2007-2013.pdf)

Όπως αναφέραμε, η δήλωση συμμετοχής γίνεται κάθε χρόνο τον Οκτώβριο-Νοέμβριο, τα δε αποτελέσματά της κλήρωσης ανακοινώνονται τον Μάιο-Ιούνιο του επόμενου έτους. Οι νικητές θα μπορούν να μεταναστεύσουν το διάστημα μεταξύ 1 Οκτωβρίου και 30 Σεπτεμβρίου μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων. Κάθε χρόνο μπορούν να μεταναστεύσουν μέσω της κλήρωσης μόνο 50,000 άτομα, ενώ επιλέγονται αρκετά περισσότεροι από 50,000 (και κάθε νικητής μπορεί να μεταναστεύσει μαζί με τον/την σύζυγό του και τα άγαμα τέκνα κάτω των 21). Έτσι, ορισμένοι επιλαχόντες πιθανόν να μην μπορέσουν να ολοκληρώσουν την διαδικασία της μετανάστευσης. Τέλος, δεν αρκεί να κερδίσει κανείς την κλήρωση για να μεταναστεύσει στην αμερική – υπάρχουν και πολλές ακόμα προϋποθέσεις για να μεταναστεύσει κάποιος στις ΗΠΑ (π.χ. να μην έχει καταδικαστεί για ορισμένα αδικήματα, να αποδείξει ότι δεν θα είναι βάρος στην αμερικανική κυβέρνηση κ.α.).

Γέννηση στις ΗΠΑ και αμερικανική ιθαγένεια

Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, μαζί με τον Καναδά, είναι σήμερα οι μόνες χώρες του ανεπτυγμένου κόσμου που παρέχουν υπηκοότητα σε όλους όσους γεννιούνται στο έδαφος τους. Έτσι, όλοι όσοι γεννιούνται ή γεννήθηκαν στις ΗΠΑ (με μόνη εξαίρεση τα παιδιά που γεννιούνται από γονείς-διπλωμάτες τρίτων χωρών) είναι αμερικανοί πολίτες.

Συνεπώς αν μια ελληνίδα ταξιδέψει στις ΗΠΑ με τουριστική βίζα ή με το πρόγραμμα visa-waiver ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο και γεννήσει κατά τη διάρκεια της επίσκεψης της, το παιδί που θα γεννηθεί θα είναι αυτόματα αμερικανός πολίτης. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι οι γονείς του παιδιού θα αποκτήσουν κάποιο δικαίωμα παραμονής στις ΗΠΑ – οι γονείς ενός αμερικανού πολίτη αποκτούν δικαιώματα μετανάστευσης στις ΗΠΑ μόνο όταν το παιδί κλείσει τα 21 του χρόνια, και αυτό υπό προυποθέσεις.

Επίσης υπάρχουν αρκετά πρακτικά προβλήματα όταν μια αλλοδαπή γυναίκα έρχεται στις ΗΠΑ με πρόθεση να γεννήσει. Οι συνοριοφύλακες γενικά δεν αντιμετωπίζουν θετικά αλλοδαπούς που έρχονται στις ΗΠΑ με σκοπό να γεννήσουν και είναι πιθανό να αρνηθούν την είσοδο στη χώρα σε όποιον έρχεται με τέτοιες προθέσεις. Τέλος, μια γέννα στις ΗΠΑ έχει μεγάλο και σημαντικό κόστος – στην περίπτωση δε που χρειαστεί καισαρική τομή, το κόστος μπορεί να είναι μεγαλύτερο από 20,000 δολάρια.